Sayfa 175 (:

Yeist boyacılık yapmaya devam ediyordu. Her fırsat bulduğunda ise bir şeyler mırıldanıyor ve notlar alıyordu. Hiç birini okumamıştı Qysha’ya. Fırsat buldukça da Qysha’ya okuma/yazma öğretiyordu. Qysha akıllı bir kızdı, çok hızlı olmasa da okuyabiliyordu artık. Eğer Bolic dışına çıkacaksa, dönene kadar küçük ödevler veriyor, döndüğünde tamamlamışsa küçük bir hediye ile teşvik ediyordu. Bu ödevler, bazı okuduğunu anladığı tarzda bazen de aklından geçenleri yazmak olarak geçiyordu.

Yeist, tüm yazdıklarından sadece birini aktarmıştı, o da duvarda resmettiği saçın alt köşesine;

Kalem eğri dilli,

Mürekkep siyah yüzlü,

Kâğıt ikiyüzlü,

Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya, kimi mahrem kılayım?

Qysha, Yeist’in sadece not aldığı küçük kâğıdı görüyordu ama asıl sakladığı büyükçe bir kutu daha vardı. Bazı yazılarını ona aktarıyordu. “Bu” diyordu “doğru kişilerin elinde olmalı…”